EEN DRUKKE DAG

Op dagen zoals vandaag heb ik extra veel last van mijn ´volle hoofd´. Voor velen lijkt het een doodnormale en saaie dag; van negen tot vier naar school en om zes uur beginnen met mijn werk als serveerster. Wat is daar nou zo spannend aan? Ik ga het je proberen uit te leggen.

Mijn schooldag bestond vandaag uit drie verschillende lessen, die elk zo'n twee uur duurden, met daartussen één korte en twee langere pauzes. Als we dan even gaan rekenen zijn dat al zes momenten waarbij ik eraan moet denken dat ik op tijd ben. De eerste les, op tijd terug van de korte pauze voor het vervolg, een pauze, de tweede les, met ook daarin weer een pauze én de derde les. Dit zijn dus zes kansen om te laat te komen! Een gespecialiseerde 'te-laat-komer' als ik, heeft natuurlijk moeite om die kansen niet te 'pakken'.
Naast eraan te denken dat ik op tijd terug ben, moet ik ook zo'n zes keer de rust vinden om me weer te concentreren, om mezelf even te resetten. Ik wil immers graag mijn lessen volgen, dingen leren en de klas niet storen, maar helaas werkt mijn hoofd daar niet altijd graag aan mee. 

Waar mijn hoofd ook niet graag aan mee werkt, is het vooraf bedenken van de spullen die ik nodig zal hebben tijdens deze lessen. Moeten we documenten meenemen? Heb ik dan mijn laptop nodig? Vergeet ik mijn pen? En mijn agenda, staat daar nog wat in? Heb ik nog genoeg papier om aantekeningen te maken? Moet ik eigenlijk wel aantekeningen maken? Deze vragen schieten in willekeurige volgorde door mijn hoofd.
Gelukkig zijn de lessen bij ons op de Pabo erg afwisselend, zodat ik nooit heel lang stil hoef te zitten. Er is een goede balans tussen het luisteren en het doen. 'Vroeger' op de middelbare school kwam dat er dus óók nog bij. Ik maakte me dan van tevoren al zorgen of ik dat wel vol ging houden de hele dag, stilzitten en luisteren.

Goed, de schooldag is voorbij. Vandaag ben ik zes keer op tijd gekomen en ik ben betrokken geweest bij de lessen. Pfjieuw!
Nu alleen nog zorgen dat ik op tijd eet, zodat ik op tijd op mijn werk kan zijn!

Op zulke dagen is het extra fijn als ik mijn verhalen even aan iemand kan vertellen, of het, zoals nu van me af te schrijven!