LIKE A WRECKING BALL

Het zal jullie misschien zijn opgevallen dat ik een tijdje niet geblogd heb. Dit heeft zo zijn redenen. Sommige daarvan zijn niet relevant om hier te noemen, maar één ding is wel weer een beetje typisch Robi. Ik noem dit even het 'wreckingball (credits voor Miley Cyrus) -effect'. 

Enthousiast

Daarmee bedoel ik overigens niet dat ik een superfan van Miley Cyrus ben, maak je geen zorgen. Nee, ik word nogal snel enthousiast. En wanneer ik enthousiast ben, dan ga ik ergens volledig (like a wrecking ball dus) in op. Mijn hersenen gaan dan zo snel, dat ik het zelf amper bij kan houden. Zo ging dat dus ook met deze blog. Ik vond het (nou ja, vind het eigenlijk)  superleuk om te schrijven en de positieve reacties gaven me een fijn en motiverend gevoel. 

Tegenslagen

Het jammere is dat zo'n sloopkogel twee kanten op zwiert. Heen en terug. En helaas gaat die terugweg soms net zo snel als de heenweg. Door een kleine tegenslag kan dat enthousiasme pats-boem verdwenen zijn. Goed, die tegenslag was er, de kogel zwaaide terug. Mensen begonnen me te vragen waarom ik niet meer schreef. Ja, waarom eigenlijk? Dit was even een momentje van plotseling zelfinzicht, je herkent het misschien wel. Zo'n soort pop-up in je hoofd met een spiegelend effect. 'Ga ik nu echt stoppen met schrijven vanwege dít?'

Nou, nee dus! Ik denk niet dat er ooit iemand succesvol is geworden die niet één tegenslag te verwerken heeft gehad. En aangezien ik de leerlingen op stage altijd overspoel met het cliché: 'van fouten en tegenslagen kun je leren', bedacht ik me dat ik misschien zelf ook maar eens naar Juf Robi moet luisteren. Ik blijf gewoon lekker schrijven!

byRobi

Oh ja, de naam heb ik ook even meteen veranderd. Waarom? Ik was het niet helemaal meer met mezelf eens (nog een typisch Robi-dingetje). Veel lezers reageerden met 'hey, maar dat heb ik ook!' of 'wat herkenbaar wat je daar schrijft!'. Mijn karakter, belevingen en ervaringen komen voor een deel voort uit mijn ADHD, maar er zijn natuurlijk ook eigenschappen die ik gewoon lekker van mezelf (zoals mijn jongste broertje dat altijd zegt) heb en die mensen zonder ADHD dus ook hebben. Ik ben niet alleen mijn ADHD.
De essentie blijft voor mij overigens wel om een beeld te schetsen van mijn leven en eigen ervaringen met ADHD.
Goed, genoeg 'huishoudelijke mededelingen' .

ADHDartel wordt dus byRobi!