Op de Pabo worden we doodgegooid met het opstellen van persoonlijke leerdoelen. Je geeft  je lessen, ontdekt waar je moeite met hebt en tadáá; je hebt er weer één te pakken. Die kun je dan weer invullen in je 'Persoonlijke Ontwikkelingsplan' (POP), waaraan je dan je opdrachten relateert. Een groot deel van de opleiding vul je dus zelf in. Wat wil jij nog leren? Waar ben je al wel goed in?
Mijn god, wat had ik hier in het begin moeite mee. Ik wilde duidelijkheid. Iemand die tegen mij zegt: 'Oké Robi, je bent waardeloos met plannen. Hier heb je een opdracht die je leert om er beter in te worden.' Die opdracht zou ik dan maken, laten nakijken en bam, Robi kan plannen! Ondertussen ben ik erachter dat de 'grotemensenwereld' zo natuurlijk niet werkt. Er kan niet mijn hele leven iemand achter me aan lopen om te zeggen wat ik moet doen, welke keuzes ik moet maken en wat ik nog moet leren. Nee, het is nu echt time to grow up.